Mafia: Definitive Edition İnceleme

Efsaneler ölmez, sadece şekil değiştirir.

2002 yılında çıkış yapan orijinal Mafia oyunu benim de aralarında olduğum pek çok kişi için özel anlamlar taşıyan bir yapımdı. Sinematik aksiyon oyunları türünün ilk olgun -ve başarılı- örnekleri arasında bulunan yapım, sıradan bir taksici olan Tommy Angelo’nun yavaş yavaş suç dünyasında basamakları tırmanışını gözler önüne seriyordu. Oyunu ilk oynadığımda yıl 2006, yaşım ise yediydi. Godfather: Video Game ile arka arkaya oynamam ve her gün Kurtlar Vadisi izlenen bir evde bulunmam nedeniyle, Tommy Angelo’nun karıştığı mafya ve suç dünyası ilgimi başarıyla çekmişti.

Mafia denince aklıma gelen ikonik çok sayıda sahne var. Salieri ile ilk tanışmamız, telefon kulübesindeki o trajik ölüm, efsane yarış maceramız, oyun sonu sahnesi ve çok daha fazlası. Oyunun tekrardan remake olarak karşımıza çıkacağını öğrendiğim zaman da fazlasıyla mutlu olmuş, fakat sonrasında yavaş yavaş da endişelere kapılmıştım. Zira üçüncü oyunda zerre hissedemediğim Mafia atmosferi, ardından gelen iki Definitive Edition skandalı ile birleşince acaba bir efsane gözlerimiz önünde hiç mi edilecek diye düşünmüştüm. Fakat günlerdir sürdürdüğüm deneyimi düşününce derin bir nefes alıp başarılı bir remake ile karşı karşıya olduğumuzu kabul ediyorum.

Mafia’nın hikayesi 1930 yıllarının Lost Heaven isimli kurgusal şehrinde geçiyor. Bir taksi şoförü olan Tommy Angelo, kaderin cilvesi sonucu hiç düşünülmeyecek bir şekilde, şehirdeki ünlü Salieri mafya ailesiyle temasa geçiyor. Ailenin birkaç üyesine ufak bir yardımda bulunan Tommy, “Don Salieri kendisine yapılan iyiliği asla unutmaz.” sözünü de aldıktan sonra normal bir şekilde yoluna devam ediyor. Ancak bu işlere girdiğiniz zaman çıkmanız pek de mümkün olmaz ya, Tommy de gelişen çeşitli olaylar sonucunda bir taksi şoförü olmanın ötesine geçiyor ve Lost Heaven’ı inim inim inletecek bir mafyaya dönüşmeye başlıyor.

Oyuna ilk başladığımız zaman, orijinal Mafia başlangıcının hemen öncesinde hızlı bir şehir turu görüyoruz. Lost Heaven şehrine yapılan bu tur sayesinde grafiksel anlamdaki gelişime çarpıcı bir şekilde şahit oluyoruz. Hemen sonrasında yepyeni ve detaycı bir görünüme kavuşan ana karakterimiz Tommy’yi görüyoruz. İlk gördüğümde açık olmak gerekirse ilk oyundaki o Tommy hissiyatını -en azından görsel anlamda- hissedemedim. Sesimiz de orijinal sesten farklı, ancak andırdığını söylemezsem haksızlık etmiş olurum. Tabi her şeye rağmen kısa bir süre sonra hem şehrin atmosferi, hem de Mafia’nın o eşsiz kurgusu sayesinde Tommy yine kanınıza giriyor ve eski maceraya yepyeni bir başlangıç yapıyorsunuz.

2002 yılında Mafia’nın sürüş dinamikleri çok başarılı bulunabilirdi, ki bulunmuş da. Ancak malumunuz, 18 sene sonra köklü bir değişiklik gerekiyor. Tam da bu noktada yapımcı ekibi tebrik etmemiz gerek, zira arcade tarzı gerçekçi hissiyat hile harmanlayan çok başarılı bir sürüş deneyimi geliştirilmiş. Arabaların tepkileri oldukça duyarlı ve aynı zamanda dengeli. Önemli bir kısmında direksiyon salladığımız oyunun da böyle olması gerek zaten. Tabi yapay zeka kaynaklı trafik magandalarını da es geçmeyelim. Büyük oranda hoşnut kalmama rağmen bazen sağdan soldan fırlayan arabalar oldukça sinir bozucu oluyor.

Bir Mafia remake’inde görmek istediğim şeylerden biri de açık dünya yapısının modernize edilmesiydi. Zira Mafia açık dünya temelli konseptine rağmen büyük oranda çizgisel olarak ilerleyen, yani görevden göreve koştuğunuz bir yapım. Definitive Editon da bu yapıyı değiştirmeyerek aynı kurgudan devam ediyor. Açıkçası oyun dünyası genişletilmiş ve güzelce yenilenmişken birkaç yan görev ve faaliyet içeriklerinin eklenmesini isterdim.

Döneminde hikaye anlatımı ile ön plana çıkan Mafia, Definitive Edition’da da bu unvanını devam ettirmeye kararlı gibi. Karakter tasarımlarının artan kalitesine gerçekçi mimikler, çevre tasarımları, kamera açıları ve kaliteli seslendirmeler de eklenince o sürükleyici hikayeyi bambaşka bir boyutta deneyimleme imkanı buluyoruz. Hikaye büyük oranda aynı kalsa da eklenip çıkarılan şeyler de var. Örneğin Tommy’nin abayı yaktığı Sarah’yı bu sefer daha çok görme fırsatı buluyoruz. Ayriyeten bazı önemli sahnelerde de değişimler yaşandığını çok rahat fark ediyoruz. Spoiler olmaması için buna çok değinmek istemiyorum ancak ben yeni tercihleri gayet yerinde buldum.

Şimdi gelelim bir mafya olmanın kaçınılmaz yanı olan aksiyona. Aksiyon tarafında Mafia: Definitive Edition beni ikilemlerde bıraktı diyebilirim. Silah kullanımı ve hissiyatı gayet dengeli olsa da yapay zekanın bu başarıdan uzak olması, alacağım hazzı engelleyen bir etki yaratıyor. Bu noktada da herhalde orijinal yapay zeka sisteminin üzerine fazla bir şey eklenmedi diye düşünüyorum. Tabi ki keyif aldım, yanlış anlaşılmasın. Ancak çatışmalarda biraz daha zorlanmayı ve kendimi kaptırmayı da beklerdim.

Mafia’yı Mafia yapan çok önemli bir etmen olan ana müziğimiz gene tüm ihtişamıyla karşımızda. Eski oyunun o çok sevilen müziklerinden gene birkaçı da karşımıza çıkıyor. Aralarına eklenen yeni parçalar da gene oldukça başarılı. Ancak keşke orijinal oyuna ait müzikler büyük oranda korunsa ve üzerine eklemeler yapılsa diye düşünmeden de edemedim. Zira takside giderken veya sokakta düşmanlardan, polisten kaçarken o eski tınıları fazlasıyla aradım. Yine de yeni müzikler de güzel hisler uyandırmayı başarıyor. Sadece o eskiye duyulan özlem bazen biraz fazla pekişiyor.

Mafia: Definitive Editon’ı PlayStation 4’te oynadığımda çeşitli bug ve grafik hataları haricinde pek önemli bir sıkıntı tecrübe etmedim. Tabi artık susmayan PlayStation 4 fanımı saymıyorum. Ayriyeten PC tarafında da sitemizin kurucusu ve paşamız Talha Turhal oyunu denedi ve o da teknik açıdan önemli bir sıkıntı yaşamadığını belirtti. Ancak ekran ayarlarında değişiklik yaptığı zaman bunun küçük donmalara sebep olduğunu ve oyunu yeniden başlatınca düzeldiğini belirtti. Yani teknik açıdan kolaylıkla ‘fix’ edilebilecek birkaç ufak sıkıntı haricinde oyun gayet ideal bir performans sergiliyor.

Oyunda güzel düşünülen yanlardan biri de Carcyclopedia isimli bölüm olmuş. Adından da anlaşılacağı üzere bir araba kütüphanesi olan bu bölümümüzde, araçların teknik özelliklerini görüp renklerini yönetebiliyor, hatta açık dünyada test sürüşüne de çıkabiliyoruz. Harika sürüş dinamiklerinin olduğu, açık dünya konseptinin ise gerçek anlamda olmadığı bir yapımda böylesi bir bölüm düşünülmesi harika olmuş. Samimi şekilde söylüyorum, sadece her aracı deneyerek bile saatlerimi bu oyunda harcayabilirim, ki öyle de oldu.

Hafta içi sabah sekiz akşam beş çalıştığım, hafta sonları ise pandemi yüzünden dışarı çıkmaya fazla cesaret edemediğim bu keyifsiz Eylül günlerinde Mafia Definitive Edition benim için harika bir sürpriz oldu. Beklentilerimi düşük tutmamın da payı vardır belki ama gerçekten büyük bir keyif alarak oynadım. Yenilenen grafikleriyle capcanlı bir şehir, kaliteli sinematiklerin eşlik ettiği hikaye anlatımı, başarılı sürüş deneyimi ve elbette ki Tommy Angelo’nun klasikleşen macerası. Birkaç sorun da bu ağırbaşlı yapımın verdiği eşsiz duygular arasında yitip gidiyor. Takım elbiseleri ve fötr şapkamızı kuşanıp ‘noir’ tarzda bir hikayenin ortasına düşmeyi ne kadar özlemişim anlatamam, anlayamazsınız…

Oyunu temin etmemize yardımcı oldukları için PlayStation Türkiye ve CD Media Türk’e teşekkür ederiz.